Zebraliśmy się dzisiaj, by zakończyć pewien etap w naszym życiu. Część z nas związana była z tą uczelnią przez ostatnie pięć lat, część tylko przez dwa. Dla każdego jednak ostatnie dwa lata były okresem wytężonej nauki, ścierania się osobistych poglądów z teorią naukową i często przekraczania własnych granic możliwości. Godziny spędzone w murach uczelni w trakcie wykładów, nieprzespane noce w trakcie sesji egzaminacyjnej, porażki, z którymi przyszło się nam zmierzyć i sukcesy, od których rozpierała nas duma. To wszystko przeplatało się z naszym życiem codziennym, pracą, rodziną. Kiedy w październiku mury tej auli wypełnią się ponownie hymnem Gaudeamus nas już tu nie będzie, jednak wierzę, że wszyscy będziemy wspominać lata tu spędzone z lekką tęsknotą i uśmiechem na ustach.
Zebraliśmy się tutaj, żeby się pożegnać, ale przede wszystkim podziękować za naszą edukację. Dziękujemy władzom uczelni za ich nowatorskie podejście do edukacji, za to, że byliśmy świadkami dużych zmian w funkcjonowaniu uczelni. Dziękujemy wszystkim wykładowcom za ich trud włożony w przekazywanie nam wiedzy i starania, by ten przekaz był ciekawy, a to, czego nauczymy się w trakcie zajęć było możliwie jak najlepiej wykorzystane w praktyce. Dziękujemy wszystkim pracownikom dziekanatu za wsparcie i dobre słowo. Dziękujemy Paniom w kwesturze, za wyrozumiałość w trakcie składania wniosków stypendialnych. Dziękujemy wszystkim, dzięki którym ta uczelnia funkcjonuje, a my mogliśmy kształcić się na najwyższym poziomie.
Drogie Koleżanki i Koledzy, absolwenci pedagogiki i zarządzania!
Dzisiaj rozpoczynamy nowy etap w życiu. Stajemy się odpowiedzialni nie tylko za siebie, nie tylko za dyplom, który odbieramy, ale przede wszystkim stajemy się odpowiedzialni wobec wszystkich dzieci, młodzieży i ich rodziców, wobec wszystkich ludzi z którymi przyjdzie nam pracować, wobec wszystkich możliwości, jakie postawi przed nami życie. Dzisiaj stajemy się odpowiedzialni, dlatego stawmy czoło wyzwaniom, jakie niosą za sobą nasze nowe zawody. Zmierzmy się z tym nowym wyzwaniem najlepiej, jak to tylko możliwe. Pracujmy z misją niesienia pomocy tam, gdzie jest ona potrzebna. A nade wszystko pamiętajmy: to, kim się stajesz, jest ważniejsze od tego, co osiągasz... Idźmy przez życie z uniesioną do góry głową, pamiętając przy tym, by swoją postawą i zachowaniem wciąż potwierdzać świetność tego dyplomu i reprezentować najwyższy poziom naszej uczelni.
Dzisiaj zaczynamy nowe życie, jednak jak powiedział Winston Churchil: „to nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca, to dopiero koniec początku.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz